Kaczmarek Henryk
Kaczmarek Henryk (1917 – 1998), urodził się 31 lipca 1917 roku we Wroninach (poznańskie).
W latach 1928-1936 uczęszczał do Gimnazjum w Gostyniu, gdzie zdał maturę w 1936 roku. W tym samym roku został wezwany do odbycia służby wojskowej w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy w Szczypiornie koło Kalisza. W 1937 roku umiera ojciec Henryka Kaczmarka i kończy się całkowicie ewentualna pomoc finansowa z domu. Postanawia zostać w wojsku.
Wybuch wojny zastał go w Poznaniu, gdzie przebywał z pułkiem piechoty . Walczył z Niemcami w Pludwinach w okolicach Kutna. Ranny dostał się do szpitala w Łodzi. 20 stycznia 1940 roku postanawia uciec do Krakowa i tam zatrudnia się w biurze planowania przestrzennego. Ożenił się w 1943 roku. Po wyzwoleniu Krakowa w styczniu 1945 roku pracował w Wojewódzkim Urzędzie Ziemskim jako sekretarz techniczny wydziału pomiarowego.
W połowie 1945r. z grupą operacyjną wyjechał na Ziemie Odzyskane do Wrocławia i Legnicy, tworząc tam Urzędy Ziemskie. W lutym 1946 roku został mianowany Komendantem Szkoły Wojskowej Ministerstwa Obrony w Krakowie. W 1948 roku uzyskał stopień kapitana.
Z dniem 31 sierpnia 1949 roku został zwolniony ze służby, a powodem była przedwojenna matura i ukończona Szkoła Podchorążych Piechoty. Został zatrudniony na stanowisku wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego Spółdzielczości Pracy województwa krakowskiego. Na początku lat siedemdziesiątych ukończył studia w Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Został awansowany do stopnia majora. W lipcu 1973 objął stanowisko dyrektora naczelnego w Miejskim Przedsiębiorstwie Budowlanym i tam pracował do emerytury w 1976 roku. Udzielał się w Związku Inwalidów Wojennych i Polskim Komitecie Pomocy Społecznej. Miał troje dzieci, które ukończyły wyższe uczelnie. Zmarł 15 września 1998 roku w Krakowie.
Informacje od syna Jana Kaczmarka z Krakowa