Chmiel Maria Aleksandra z domu Psarska (Mariola)
Maria Aleksandra Psarska- Chmielowa urodziła się 10 maja 1929 r. w Gostyniu. Maria była najmłodszą z czworga rodzeństwa. Tak ona, jak siostra i bracia – Jadwiga, Andrzej i Stanisław – wszyscy należeli do AK, wszyscy byli żołnierzami batalionu” Gustaw’i uczestniczyli w Powstaniu.
Stanisław poległ na Starówce 30 sierpnia 1944 r. Maria rozpoczęła naukę w Gostyniu. Później, gdy losy wojny zmusiły rodzinę do przeniesienia się do Warszawy, ukończyła szkołę powszechną na tajnych kompletach – dwie klasy gimnazjum. Po zakończeniu wojny podjęła ponownie naukę w Gostyniu i tu w 1946 roku uzyskała maturę. Zaangażowanie patriotyczne całej rodziny sprawiło, że Maria już jako dwunastolatka wstąpiła do tajnego Harcerstwa Polskiego. W jego ramach przeszła szkolenie sanitarne i w 1944 r. została włączona do kam. Harcerskiej batalionu ‘’ Gustaw’’ AK jako sanitariuszka, z pseudonimem Mariola. W pierwszych dniach Powstania znalazła się wraz ze swoim patrolem na terenie zajętym przez Niemców na ul. Trębackiej. Wkrótce jednak dziewczętom udało się, przy pomocy kolegów z Harcerskiej wydostać się stamtąd i przejść na Stare Miasto. Przez kilka dni pracowały w szpitalu polowym przy Miodowej 10, ale już 10 sierpnia połączyły się ze swoim oddziałem i odtąd opiekowały się rannymi batalionu ‘’Gustaw’’.W nocy z 12 na 13 sierpnia pomagały w ewakuacji rannych ze szpitala polowego w klasztorze sióstr Sakramentek i potem pracowały w szpitalu batalionu przy ul. Kilińskiego 3/5 pod komendą dr Tadeusza Podgórskiego ‘’ Morwy’’. 13 sierpnia Mariola została lekko kontuzjowana podczas wybuchu czołgu – pułapki, ale nie przeszkodziło jej to w pracy. Przed upadkiem starówki, w nocy z 31 sierpnia na 1 września przeszła kanałem z sanitariuszkami i rannymi do Śródmieścia, spotkała tam swoją siostrę, także pracującą jako sanitariuszka i podjęła pracę w szpitalu przy Hożej, a następnie przy Piusa XI 24, nadal pod komendą dr ‘’Morwy’’. 12 października wraz z siostrą opuściła Warszawę, dziewczętom udało się uniknąć pobytu w Dulagu w Pruszkowie i odnaleźć rodziny. Studia medyczne Mariola rozpoczęła w wieku 17 lat na Uniwersytecie Poznańskim w 1946 roku., a ukończyła je w 1952r. Potem rozpoczęła pracę w otwartym lecznictwie pediatrycznym. Od 1955r. była wolontariuszką w Klinice Chorób Dzieci. W grudniu 1956r. otrzymała etat asystencki w nowo powstałej Klinice Chorób Dzieci. W 1958r. uzyskała I stopień specjalizacji z pediatrii, a w 1961r.- II stopień. W 1960 r. została doktorem nauk medycznych. W 1966r. jako stypendystka rządu belgijskiego odbyła półroczny staż naukowy w klinice Pediatrycznej Uniwersytetu w Liege pod kierunkiem prof. Lambrechta. W 1971 Rada Naukowa Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego nadała jej stopień doktora habilitowanego. 1 sierpnia 1972 otrzymała stopień docenta i została ordynatorem Izolacyjnego Oddziału Zakaźnego w II Klinice Chorób Dzieci. Od października 1982r. została kierownikiem nowo utworzonej w Instytucie Pediatrii Kliniki Obserwacyjno- Zakaźnej, którą prowadziła do końca życia. W styczniu 1983r. otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego i w marcu 1983r. objęła stanowisko profesora Akademii Medycznej w Poznaniu. W latach1984-1987 wybrano ją na stanowisko prorektora ds. dydaktyki i wychowania AM w Poznaniu. Profesor Chmielowa działała aktywnie w ‘’Solidarności’’ lekarskiej, pomagała i w miarę możliwości chroniła studentów w czasie stanu wojennego. W 1977r.otrzymała zespołową nagrodę naukową II stopnia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej. W 1989 została wybrana w skład Naczelnego Sądu Lekarskiego. Z jej inicjatywy otwarto kaplicę w Państwowym Szpitalu Klinicznym w Poznaniu i zawieszono krzyże w salach. Zmarła 19 kwietnia 1991roku. W uroczystym pogrzebie honorową wartę przy trumnie pełnili żołnierze Kompanii Honorowej WP, uczestniczyła delegacja byłych żołnierzy batalionu ‘’Gustaw’’ AK ze sztandarem środowiska.