Grunt Franciszek
Grunt Franciszek( 1914 -1995), urodził się dnia 7 sierpnia 1914 roku w Gelsenkirchen (Niemcy),w wielodzietnej rodzinie górniczej jako syn Wojciecha i Marii z domu Sperling. Po zakończeniu I Wojny Światowej cała rodzina powróciła do niepodległej Polski. Pierwsze nauki pobierał w Publicznej Szkole Powszechnej w Gostyniu (woj. poznańskie).
W czerwcu 1927 roku zdał egzamin wstępny do Prywatnego Gimnazjum w Gostyniu (typ staroklasyczny ).W maju 1937 roku zdał egzamin dojrzałości w tymże Gimnazjum. W październiku 1937r.powołany został do czynnej służby wojskowej w Gnieźnie, skąd po ukończeniu Kursu Podchorążych Rezerwy 17 dywizji Piechoty przy 69 pułku piechoty, przeniesiony został do 70 p.p.w Pleszewie (woj. poznańskie) z tytułem kpr. podchorążego.
We wrześniu 1938 roku zdał egzamin wstępny do Państwowego Pedagogium w Poznaniu, studiując jeden rok na wydziale przyrodniczo - geograficznym. Z chwilą rozpoczęcia działań wojennych staje w szeregach Armii Polskiej.Walczy pod Kołem, Kutnem, nad rzeką Bzurą, a po wyjściu z okrążenia pod Warszawą.
W dniu 22 września 1939 roku dostaje się do niewoli niemieckiej w Puszczy Kampinoskiej. Po kilkudniowym pobycie w obozie w Sochaczewie zostaje przetransportowany na miesięczny pobyt do obozów przejściowych w Krotoszynie i Ostrowie Wlkp. W listopadzie tegoż roku wywieziony zostaje do Niemiec i umieszczony w obozie Bathorn (Stalag VI C) nad granicą holenderską.
W listopadzie 1941 ucieka z niewoli niemieckiej. Przez szereg tygodni pracuje w różnych zawodach na terenie Holandii, Belgii. W lutym 1942 r. obejmuje pracę nauczycielską w ochronce polskiej w Ostricourt w północnej Francji (dep.du Nord). Schwytany przez Niemców na linii demarkacyjnej w Chalon, zostaje ponownie osadzony w obozie. Przebywa - 6 tygodni w więzieniu w Chalon, 4 - tygodnie w obozie Vesoul oraz miesiąc w obozie koncentracyjnym w Ludwigsburgu. Po skierowaniu do obozu Hoffnungsthal (Stalag VI G) skazany zostaje, za pierwszą ucieczkę na dwutygodniowy areszt przez sąd wojskowy w Bonn.
W lipcu 1942 r. za znieważenie godła i dystynkcji niemieckich, zostaje skazany ponownie i wywieziony do specjalnego obozu karnego Rosrath (Stalag VI J). Po nieudanej ucieczce z Rosrath, przeniesiony zostaje ponownie do obozu w Hoffnungsthal.
We wrześniu 1942 r., jeszcze przed ogłoszeniem wyroku, ucieka po raz trzeci do Belgii. Po miesięcznym pobycie w Liege, pracuje jako nauczyciel, w jednej ze szkół belgijskich. Zmuszony jest uciekać do Francji. W październiku zostaje schwytany przez żandarmerię niemiecką na dworcu w Epinal i osadzony w więzieniu. Po czterotygodniowym pobycie w Epinal, ucieka z więzienia i przybywa do Besancon, gdzie pracuje jako robotnik w fabryce sztucznego jedwabiu.
W lutym 1943 r. po otrzymaniu rozkazu z komendantury niemieckiej, celem udania się na przymusowe roboty do Niemiec, opuszcza Francję i ucieka do Szwajcarii. Od lutego do kwietnia pracuje w biurze pomocy dla jeńców polskich w Bernie. W kwietniu 1943 r. zostaje przyjęty na wydział filozoficzny na uniwersytecie w Zurychu, równocześnie pracuje jako nauczyciel biologii w zakresie siódmej klasy szkoły powszechnej w Winterthur. W listopadzie 1945 r.po zdaniu przepisowych egzaminów oraz po przedstawieniu pracy magisterskiej pt. „Pedagogika w epoce oświecenia”, uzyskuje dyplom magistra filozofii. W dniu 6 grudnia 1945 opuszcza wraz z transportem ziemię szwajcarską i powraca do Polski.
Po zawarciu związku małżeńskiego w lutym 1946r podejmuje pracę jako nauczyciel biologii w Prywatnym Gimnazjum i Liceum im. Śniadeckich w Żninie.
We wrześniu 1946 r. przeniesiony zostaje na własną prośbę do Miejskiego Gimnazjum w Trzciance w charakterze nauczyciela biologii i geografii.
Przez prawie 30 lat pracy zawodowej, był nauczycielem biologii i przedmiotów pedagogicznych. W latach 50 pełnił funkcję Dyrektora w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej stopnia podstawowego i licealnego. Napisał kilka prac o przyrodzie okolic Trzcianki. Jest autorem opracowania „Przyroda powiatu trzcianeckiego ze szczególnym uwzględnieniem jej ochrony”. Na emeryturę przeszedł w 1973 roku.
Za wybitne zasługi w dziedzinie oświaty i wychowania został uhonorowany wieloma medalami i odznaczeniami państwowymi - w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski nadanym w 1981 r. przez Radę Państwa, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności, Medalem 40 lecia Polski Ludowej, Medalem za udziałw Wojnie Obronnej 1939 r., Medalem Rodła, Medalem Komisji Edukacji Narodowej,
Medalem za wybitne zasługi w rozwoju oświaty woj. pilskiego oraz za zasługi w rozwoju oświaty i kultury Powiatu Trzcianeckiego.
Zmarł w marcu 1995 roku.
Biogram przesłany przez syna Wojciecha Grunta z Piły