Górski Marian
Górski Marian ( 1910 – 1982), urodził się w roku 1910 w Dolsku, w rodzinie rzemieślniczej. W latach 1921-1929 uczył się w Gimnazjum w Gostyniu, gdzie zdał maturę w 1929r. W roku 1935 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie t w roku 1937 uzyskał stopień naukowy doktora medycyny. Po ukończeniu studiów pracował w Zakładzie Chemii Fizjologicznej pod kierunkiem prof. Stefana Dąbrowskiego oraz jako wolontariusz w II Klinice Chorób Wewnętrznych u prof. Wincentego Jezierskiego.
W latach 1938-1939 przebywał na stypendium Funduszu Kultury Narodowej w Paryżu prowadząc badania nad biochemiczną charakterystyką chorób wątroby pod kierunkiem profesorów Fiessingera i Carnota. Po powrocie do kraju w sierpniu 1939 roku, kontynuuje pracę w II Klinice Chorób Wewnętrznych w Poznaniu. Wysiedlony przez okupanta z Poznania w grudniu 1939 roku, zostaje w styczniu 1940 roku aresztowany przy próbie przejścia granicy polsko-węgierskiej. Osadzony w więzieniu w Sanoku przebywa tam do końca maja 1940 roku. Po wyjściu z więzienia podjął pracę lekarza we wsi Ropa, w powiecie gorlickim. W marcu 1943 roku przeniósł się do Krosna n/Wisłokiem, gdzie objął w miejscowym szpitalu funkcje ordynatora oddziału wewnętrznego i zakaźnego. Ewakuowany we wrześniu 1944 roku do Gorlic, prowadzi oddział chorób wewnętrznych do marca 1945 roku. Wraca do Poznania i w maju 1945 habilituje się w zakresie chorób wewnętrznych, uzyskując w sierpniu 1945 roku nominację na docenta patologii szczegółowej i terapii chorób wewnętrznych. We wrześniu 1948 roku zostaje powołany na kierownika I Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych w Akademii Lekarskiej w Gdańsku, początkowo jako zastępca profesora, a od 1949 roku profesor nadzwyczajny. W roku 1958 zostaje mianowany profesorem zwyczajnym. Pierwszą Kliniką Chorób Wewnętrznych kieruje nieprzerwanie aż do przejścia na emeryturę (wrzesień 1981).
Niezwykle aktywna i ofiarna była działalność profesora Górskiego w życiu Akademii Medycznej w Gdańsku, w której pełnił kolejno funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego (1953- 1956), prorektora do spraw klinicznych (1956-1965), prorektora do spraw nauki (1965-1968) i wreszcie najwyższą godność rektora AMG (1968-1972). Ponad 30 lat pracy zawodowej i społecznej prof. Górskiego związane jest z Gdańskiem. Działalnością swoją , daleko wykraczającą poza mury uczelni, zyskał powszechne uznanie i szacunek w społeczeństwie, czego wyrazem był wybór na posła Ziemi Gdańskiej (bezpartyjnego!), nadanie honorowej odznaki „Zasłużony dla Ziemi Gdańskiej”, czy przyznanie w plebiscycie prasowym zaszczytnego tytułu Gdańszczanina roku 1972 i Nagrody Naukowej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. W uznaniu wybitnych zasług był wielokrotnie odznaczany, w m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Medalem Kopernika nadanym przez Polską Akademię Nauk.
Bogaty jest dorobek naukowy prof. Górskiego. W jego skład wchodzi 126 prac publikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych oraz współautorstwo w sześciu podręczników. Prof. Górski był promotorem 26 prac doktorskich. Pod Jego kierownictwem 9 pracowników Kliniki uzyskało habilitację, a 5 z nich tytuł profesora, 6 zostało kierownikami klinik.
Aktywna działalność naukowo-dydaktyczna znajdowała wysoką ocenę w różnych środowiskach, czego wyrazem było nadanie Prof. tytułu doktora honoris causa Akademii Medycznej w Gdańsku i Akademii Medycznej w Białymstoku, a także nadanie członkostwa honorowego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego i Towarzystwo Internistów Polskich.
Mimo pełnienia wielu odpowiedzialnych funkcji i wyróżniającej pozycji w środowisku, Profesora cechowała ujmująca skromność, poczucie taktu i kultura osobista, życzliwość dla otoczenia, a zwłaszcza niezwykła wprost serdeczność w stosunku do powierzonych Jego opiece chorych, w tym szczególnie chorych w podeszłym wieku.
Prof. dr hab. med. Marian Górski zmarł w 1982 roku.
Biogram przygotowany przez prof. dr. hab. Romana Kaliszana, absolwenta LO w Gostyniu, pracownika naukowego Akademii Medycznej w Gdańsku.