Dembiński Henryk Antoni h. Nieczuja
Dembiński Henryk Antoni h. Nieczuja (1911-1986), urodził się 4 września 1911r. w Przysusze. Syn Henryka Dembińskiego h. Nieczuja ( 1866-1915) i Zofii z Tyszkiewiczów (1874-1958). W latach 1927-1930 uczęszczał do Gimnazjum w Gostyniu, gdzie w 1930 roku zdał maturę. W 1935r. ukończył studia prawnicze w Lublinie i we Lwowie.
Jako najmłodszy z ośmiorga rodzeństwa, został właścicielem Przysuchy. Zarządzał majątkiem ziemskim liczącym ok. 120 ha, którego funkcjonowanie oparte było na tradycyjnych uprawach rolnych (głównie zbóż), na gospodarowaniu zasobami leśnymi, sadownictwie, plantacji chmielu oraz stawowej hodowli ryb. 1 lutego ożenił się z Marią Anną hr. Gołuchowską (1916-1996).
W 1938r. spędził dwa miesiące w wojsku. 1 sierpnia 1939r. został zmobilizowany. Wrócił do Przysuchy w październiku 1939r. po ucieczce z transportu jenieckiego. W 1940r. został aresztowany przez Niemców, posądzony o kontakty i wspomaganie działającego w lasach przysuskich Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego pod dowództwem mjr Henryka Dobrzańskiego – Hubala. Do końca 1942 r. był więziony w obozie koncentracyjnym Natzweiler. Zwolniony skutkiem nadzwyczajnych starań rodziny, powrócił do Przysuchy. W marcu 1945r. rodzina H. Dembińskiego musiała opuścić dwór przysuski i objęty reformą rolną majątek ziemski. Wyjechali do Łodzi, gdzie Henryk Dembiński podjął pracę w przemyśle papierniczym. W 1948r. przeniósł się z rodziną do Warszawy. Ukończył na Politechnice Warszawskiej Studium Urbanistyczne, podjął pracę urbanisty – ekonomisty w instytucjach odbudowy stolicy, planujących przebudowę Warszawy i okolic Radzymina. W 1975r. przeszedł na emeryturę, pracował nadal jako prezes i administrator Spółdzielni Mieszkaniowej. Zmarł 4 marca 1986r. w Warszawie.
Opr. Katarzyna Markiewicz na podstawie materiałów Muzeum im. Oskara Kolberga w Przysusze: ,, Dembińscy z Przysuchy’’