Włodarczyk Feliks
Włodarczyk Feliks (1913-1970), urodził się 15 listopada 1913r. w Bochum (Westfalia, Niemcy). Był synem Antoniego i Marianny z Zarembów, miał czworo rodzeństwa. Do Polski powrócił z rodziną 1 grudnia 1919r. i zamieszkał w Strzelcach Wielkich koło Piasków, gdzie ojciec pełnił obowiązki listonosza, a cała rodzina cieszyła się uznaniem jako pobożna i bardzo wartościowa.
Feliks uczęszczał w Piaskach do szkoły powszechnej w latach 1920- 1926. Po złożeniu egzaminu wstępnego stał się 1 września 1926r. uczniem Miejskiego Gimnazjum w Gostyniu, skąd w 1933r. przeszedł do Prywatnego Koedukacyjnego Gimnazjum Ziemi Gostyńskiej, zorganizowanego przez Księży Filipinów.
Egzamin dojrzałości złożył jako absolwent tego gimnazjum 27 czerwca 1934r. przed Państwową Komisją Egzaminacyjną, co zapewniło mu dostęp do studiów wyższych. Na świadectwie maturalnym miał same bardzo dobre stopnie. O Stanisław Szczerbiński, znający go jako ucznia gimnazjalnego, wydał niezmiernie pochlebną opinię: ,,Jest to młodzieniec wybitnie zdolny, sumienny, pracowity, przy tym uczciwy, skromny i prawy. Pracował ofiarnie i pożytecznie w kółkach samokształceniowych, a w ostatnim roku kierował organizacją szkolną ,, Łanem”. Pobożny i poważny, myślał od dawna o kapłaństwie i okazywał powołanie. Miarą obowiązkowości i sumienności i wytrwałości był fakt, iż dochodząc przez 8 lat do szkoły 5 km w jedną stronę, nie opuszczał niemal ani jednego dnia’’.
Po złożeniu matury zgłosił się do Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Jako kleryk, już po I roku w czasie wakacji, angażował się w pracę parafialną i wygłosił trzy referaty w organizacjach kościelnych. Egzamin rygorozalny złożył z dobrymi ocenami, 3 czerwca 1939r. otrzymał święcenia diakonatu. Wybuch drugiej wojny światowej uniemożliwił mu kontynuowanie nauki w Seminarium Duchowny,, zajmował się nią w swoim domu rodzinnym i 9 kwietnia 1940r. otrzymał święcenia kapłańskie od ks. bpa W. Dymka. Biskup skierował go na wikariat w Pogorzeli. Jak wielu kapłanów, aresztowany 6 października 1941r., chwilowo przebywał w poznańskim Forcie VII, osadzony 30 października 1941r. w obozie koncentracyjny w Dachau( numer obozowy 28095). Doczekał się wyzwolenia 29 kwietnia 1945r.
Wyczerpany fizycznie i nerwowo, podjął wszakże pracę duszpasterską w obozach polskich przesiedleńców w Hanower- Kleefeld.
Do kraju powrócił w lipcu 1947r. i objął parafię Olszowa pod Kępnem. Z Olszowej przeszedł 1 sierpnia 1959r. do Chwaliszewa pod Krotoszynem. W 1970r. odbył zbiorową pielgrzymkę kapłanów obozowiczów do Dachau i Rzymu. Stan zdrowia nie pozwolił mu na objęcie kolejnego probostwa.
Zamieszkał u rodziny w Piaskach widząc, że jego,, siły fizyczne na skutek rozmaitych schorzeń wewnętrznych są już mocno nadwątlone”. W czerwcu 1971r. podjął starania o mieszkanie w Domu Księży Emerytów w Wągrowcu. Brak miejsca przekreślił te starania, został wszakże przyjęty przez proboszcza parafii farnej w Gostyniu. Mieszkał na wikariacie, stołował się na probostwie, codziennie odprawiał Mszę św. w kościele farnym.
W początkach października 1979r. przeżył zawał serca, musiał leczyć się w gostyńskim szpitalu. Tam doznał powtórnego zawału, który zakończył jego życie 26 listopada 1970r. Pochowany został w Strzelcach Wielkich. Emerytowany proboszcz chwaliszewski, zmarł w 40 roku kapłaństwa i po ukończeniu 66 roku życia.
Informacje z ,,Miesięcznika Kościelnego Archidiecezji Poznańskiej”- Nr 1-3/ 1981. Oprac. ks. Marcin Banaszak