Płończak Jan
Płończak Jan (1915- 1939), urodził się 9 stycznia 1915r. w Gostyniu. Rodzicami byli Jan Płończak i Antonina z domu Wichłacz. Miał pięcioro rodzeństwa: dwie siostry ( Marię i Helenę) raz trzech braci ( Czesława, Tadeusza i Stefana). W latach 1925-1934 uczęszczał do Gimnazjum w Gostyniu, gdzie zdał maturę w 1934 r. Następnie studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej. W czasie studiów należał do „Bratniaka’’ ( samopomoc studencka) oraz był członkiem korporacji „Scythia”. Po 17 września 1939r. zaczęły się represje okupantów na wyższych uczelniach, między innymi także na Politechnice Lwowskiej. Komisarzem Politechniki został mianowany ppłk. Jusimow, z zarządu politycznego Armii Czerwonej.
Jan Płończak zginął tragicznie na terenie Politechniki, prawdopodobnie między 15 a 20 października 1939r. wraz z kolegami z Wielkopolski: Ludwikiem Płaczkiem, Henrykiem Różakolskim i Józefem Obrockim.
Wyciągnięci przemocą z miejsc i bici, doprowadzeni zostali do mównicy, aby się tłumaczyli. Tam znowu zostali pobici i skopani, wreszcie wywleczeni przez członków orkiestry w mundurach na korytarz. W czasie gdy orkiestra znów grała usłyszałem wyraźnie strzały na korytarzu. Po zebraniu otworzono drzwi sali, wszyscy musieli przechodzić przez korytarz, a tam za ławkami w kałuży krwi leżeli nieruchomo wyprowadzeni uprzednio studenci. Oto nazwiska ofiar, które udało się ustalić: Jan Płończak, student III roku . członek wydziału „Bratniaka”, również należący do korporacji „Scythia” (Z. Popławski, „Represje na Politechnice Lwowskiej’’).
Rodzina nie otrzymała żadnego zawiadomienia o śmierci, nie wiadomo, gdzie został pochowany. Wiadomości wyszukane zostały w internecie.
Informacje od rodziny Magdaleny Marczyńskiej Czarneckiej i z Internetu