Piotrowiak Józef
Piotrowiak Józef (1912 – 1990), urodził się 10 marca 1912 r. w wielodzietnej rodzinie w Ziemlinie koło Gostynia. Był jednym z najstarszych dzieci Feliksa i Marianny z d. Glura. Nauki początkowe pobierał w szkółce parafialnej. Następnie uczęszczał w latach 1924-1934 do Gimnazjum w Gostyniu, gdzie zdał maturę w 1934roku. We wrześniu 1934 rozpoczyna służbę wojskową w 29 Pułku Piechoty w Kaliszu. W 1938r. otrzymuje patent oficerski z rąk ówczesnego Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego.
Jako podporucznik służy w rezerwie 14 Dywizji Piechoty. W 1936r.zdaje na Uniwersytet Poznański na Wydział Prawno- Ekonomiczny. Naukę i życie studenckie przerwała wojna. Szlak bojowy w kampanii wrześniowej rozpoczyna w Trójkach, gdzie znajdował się ośrodek zapasowy oficerów 14 dywizji piechoty. Dalej został skierowany na wschód, przez Warszawę, Garwolin dotarł do Chełmna. Zostaje mianowany dowódcą plutonu w nowo sformowanym batalionie „Wilk”. Kampanię zakończył w bitwie pod Kockiem. Nie wybrał losu jeńca wojennego i zgodnie ze swoim sumieniem podjął walkę konspiracyjną. Był oficerem operacyjnym Armii Krajowej, wcześniej Związku Walki Zbrojnej w Suchedniowie. W tym mieście rozpoczął organizowanie placówki partyzanckiej „Tartak” z zadaniem szkolenia ludzi do walki z okupantem. Na rozkaz przełożonych organizuje Samodzielny Oddział Partyzancki w Puszczy Świętokrzyskiej. Brał czynny udział w bitwach pod Antonowcem, w Smochowicach Lasach, pod Radkowem. Jego działalność opisana została w książkach : Sołtysiaka ‘’Chłopcy Barabasza’’ i Chlebowskiego:’’ Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie’’. Po wojnie zostaje skierowany do pracy w małej wsi Siciny pod Wschową na Ziemiach Odzyskanych. Tam poznaje Aleksandrę Hordyczak, z którą się ożenił. W latach 50-tych ujawniona została jego działalność w AK ,zostaje aresztowany przez Bezpiekę i odbywa karę więzienia we Wrocławiu. Po odwilży październikowej odzyskuje wolność i razem z Aleksandrą Piotrowiak osiedla się we Wschowie. We Wschowie rodzi się w 1958r. córka Magdalena. Mieszkając we Wschowie był oddelegowany do pracy w Poznaniu w Centrali Materiałów Budowlanych. Pracuje też w Warszawie w Zjednoczeniu Przemysłu Ceramiki Budowlanej.Umarł w 1990r., jest pochowany obok żony na cmentarzu komunalnym we Wschowie.
Informacje od córki Magdaleny Jędrzejczak ze Wschowy