Męczarski Edmund
Męczarski Edmund ( 1917-1987), urodził się 21 października 1917r. w Nowym Krasku (obecnie woj.lubuskie) z rodziców Franciszka – tłumacza sądowego w Gostyniu oraz Anny z d. Dudzińskiej. Szkołę powszechną ukończył w Gostyniu, a następnie w latach 1927-1938 był uczniem Gimnazjum w Gostyniu. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1938r. We wrześniu 1938 został powołany do odbycia służby wojskowej w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu.
W lipcu 1939r. ukończył szkołę i po otrzymaniu stopnia kaprala podchorążego został skierowany do 6 Pułku Strzelców Konnych w Żółkwi ( woj.lwowskie) celem odbycia praktyki wojskowej.W chwili wybuchu wojny został skierowany do oddziału obrony przeciwlotniczej przeciw niemieckim nalotom oraz bombardowaniu obiektów wojskowych i samego miasta Żółkiew. Następnie został oddelegowany wraz z innymi żołnierzami do Ośrodka Zapasowego w Złocowie a dalej do Stanisławowa. Po drodze byli ostrzeliwani przez samoloty niemieckie oraz przez grasujące bandy Ukraińców. Na odcinku Złotów – Kamionka Strumiłowa brał udział w walce z oddziałami nieprzyjaciela. Około 20 września 1939 r. rozbrojony przez wojska sowieckie, dostał się do niewoli w Rohatynie. Po kilku dniach został zwolniony i wraz ze swoim kolegą Kadenem udali się do jego rodzinnego miasta Wilna. W listopadzie 1939, nie mając żadnych środków do życia, wrócił do Gostynia, gdzie miejscowy urząd pracy skierował go do majątku Gogolewo – Niepart ( w którym od września 1939 pracował jego ojciec Franciszek i brat Łucjan), został tam zatrudniony w charakterze urzędnika gospodarczego. Po zakończeniu wojny wraz z przyszłą żoną Weroniką Nowak udał się na Ziemie Odzyskane, tam w 1946r. zawarł związek małżeński. Wkrótce przeniósł się do Krakowa, a następnie do Nowej Huty. Początkowo pracował w Dyrekcji Przemysłu Miejscowego- Fabryka ‘’ Polonia’’w charakterze kierownika składnicy materiałowej obrotu towarowego. Następnie w latach 1951-1978 był zatrudniony w Krakowskim Przedsiębiorstwie Instalacji Sanitarnych na stanowisku kierownika działu zaopatrzenia, a ostatnio kierownika działu rozliczeń. W grudniu 1978 przeszedł na emeryturę. W 1983r. otrzymał nominację na stopień podporucznika. Zmarł 14 września 1987 w Krakowie. Dzieci: Grzegorz( ur. 1947) i Elżbieta( ur. 1949) zamężna (Rajca), oboje mieszkają w Krakowie.