Wolfarth Stanisław

Stanisław Wolfarth urodził 10 lutego 1933 roku w Gostyniu. Jego ojcem był Juliusz Wolfarth – starosta gostyński w latach 1932-1937 ( zginął w 1942 roku w obozie koncentracyjnym w Auschwitz). W czasie okupacji młody Stanisław uczył się w domu w Poznaniu pod okiem ukrywanego przez matkę, księdza Stefana Tabora. Po wojnie kontynuował naukę w Gimnazjum w Gostyniu, przebywając w konwikcie prowadzonym przez Księży Filipinów na Św. Górze. Tutejszej szkoły jednak nie ukończył z przyczyn ekonomicznych.

Jego matka szykanowana przez komunistyczne władze za prywatną działalność ( próbowała po 1945 roku prowadzić kawiarnię), nie była w stanie podołać obciążeniom finansowym, które wynikały z tytułu nauki syna. Zatem został zmuszony do podjęcia pracy w wieku 16 lat. Pracował początkowo jako kelner, referent, kierownik stołówki. Potem trafił do wojska. Jako „ element niepewny ideowo”, przydzielony został do Batalionów Pracy w kopalni Piast, gdzie spędził dwa lata. Po odbyciu służby wojskowej podjął ponownie pracę zarobkową jako elektryk, a następnie pakowacz. W roku 1956 zdał eksternistycznie egzamin dojrzałości w II Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Krótko potem rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie, które ukończył w 1963 roku. 
Po otrzymaniu tytułu lekarza rozpoczął pracę naukową, początkowo jako wolontariusz, potem doktorant w ówczesnym Zakładzie Farmakologii PAN. Tutaj pracował ponad 40 lat, przygotowując swoją pracę doktorską (1969) i habilitacyjną (1977). W roku 1989 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a sześć lat później zwyczajnego. W latach 1970-1971 był stypendystą Rządu Francuskiego w Paryżu a Zakładzie Neuropsychofarmatologii NSERM. W tym czasie odbył też staże w Lyonie i Marsylii. Po powrocie do Polski w 1971 roku otrzymał nominację na kierownika Pracowni Neurofarmatologii. W pracowni tej, przekształconej później w zakład pracował do 2003 roku, to jest do chwili przejścia na emeryturę. Pasją Profesora było badanie funkcjonowania zwojów podstawy i ich roli w powstawaniu choroby Parkinsona. W latach 195-1977był stypendystą Towarzystwa Maksa Planca w Instytucie Medycyny Eksperymentalnej w Getyndze
Dorobek prof. Stanisława Wolfartha to blisko 100 prac naukowych. Uhonorowany był dwukrotnie nagrodą Sekretarza Naukowego PAN w latach 1977 i 1980 oraz dwukrotnie nagrodą VI Wydziału Nauk Medycznych PAN w roku 1997 i 1999 i innymi nagrodami Polskiego Towarzystwa i wielu innych.


 Praca naukowa nie była jedyna formą działalności Profesora. Interesował się literaturą, historią, kosmologią, polityką. Miał niezwykłą łatwość nawiązywania kontaktów z ludźmi, w czym pomagała mu też biegła znajomość języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego.

W latach 1980-1981 działał aktywnie w Solidarności. W okresie stanu wojennego zajmował się m.in. dystrybucją wydawnictw podziemnych.

Zmarł w Krakowie 20 listopada 2007 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Informacje: Gostyński Słownik Biograficzny – strona Muzeum Regionalne Gostyniu.